Martien van Wanrooij

De eerste keer dat ik kennismaakte met de Sinti-gemeenschap was in 1973: tijdens mijn eerste studiejaar aan Sociale Academie “Den Elzent” in Eindhoven, liep ik op woensdagmiddag stage in een wijkhuis aan de Zuiderstraat in Helmond, waar ik, samen met enkele andere stagiaires leiding gaf aan een clubje waar allerlei spelletjes werden gedaan en vaak ook wat handenarbeid zoals boetseren…

Eerlijk is eerlijk: doordat ik nogal actief ben op Facebook en ook wel wat op Instagram komt het er niet altijd van om mijn website bij te werken. Dat ik niet meer actief op zoek ben naar een baan helpt ook niet echt. Toch heeft zo’n site nog veel voordelen en ik verwijs er ook altijd standaard naar in de…

Professor: onlangs kwam er weer eens eentje in opspraak.  Maar afgezien de affaires van de laatste paar jaar is het  in het spraakgebruik een kwalificatie die soms bewonderend, soms laatdunkend bedoeld is. Als kind werd ik vaak “professor” genoemd. Soms was deze akademische titel een uiting van oprechte bewondering omdat ik de betekenis van “moeilijke woorden” al op jonge leeftijd…

Voor iedereen die zich afvraagt hoe je mijn voornaam nu eigenlijk uitspreekt: een bijdrage in de talensectie van mijn site.

Volgens het Instituut voor Nederlandse Lexicologie mag het woord “kids” uit de Nederlandse woordenschat verdwijnen. Nou zie ik zelf ook niet in waarom we “kids” zouden moeten zeggen in plaats van “kinderen”, maar irriteren doen me dat soort modeverschijnselen in de taal maar zelden. Ik heb eerlijk gezegd ook nooit goed begrepen waarom veranderingen in de taal vaak zulke heftige emoties…

Jacques Firmin Vogelaar is overleden, zo las ik vandaag in de krant. Als ik  de deskundigen op dit terrein mag geloven, was hij een van de betere letterkundigen van ons land. De loftuitingen op Twitter zijn dan ook niet van de lucht. Tja, die taal- en letterkunde. In mijn gymnasiumtijd heb ik nog even serieus overwogen Nederlands te gaan studeren,…