Dit bericht zie ik momenteel nogal eens op Facebook
Ik ben geboren in …, en heb mijn jeugd in … gewoond.
Het leven was toen goed. We hadden een mooi leven!
Met al mijn vrienden en vriendinnen behandelden we iedereen als familie.
We gingen buiten spelen, we waren blij en aten bijna alles wat ons moeder klaar maakte.
We deelden onze koek en snoep met elkaar, het kostte ons 1 kwartje bij de snoepwinkel.
Na school deden we ons huiswerk om daarna zo vlug mogelijk buiten te gaan spelen.
Je kon een hele dag op de kermis blijven met 10 guldens (€ 4;50 ) en soms minder.
We speelden de hele tijd in onze straat. We speelden met knikkers, elastiek, rolschaatsen, touwtje springen, stoepranden, jongens en meisjes plagen, verstoppertje spelen enz. We klommen in bomen en zwommen in vijvers en slootjes. Hadden een pvc-buis en maakte pijlen van onze oude Veronica tv gids .
We maakten een berg met herfstbladeren om erin te springen zonder aan de microben te denken. We konden zonder zorgen in de buurt rond lopen . We aten vruchten van de bomen en de struiken zonder ze te wassen, fietsten op de stoep zonder helm of kniebeschermers maar met een stuk karton of wasknijper vast in het wiel om een motorgeluid te maken
Om met onze vrienden af te spreken om te spelen, gingen we voor hun huis staan en schreeuwden hun voornamen hard of belden we aan de deur.
‘s Avonds, na ons weer gewassen te hebben deden we fris en fruitig onze pyjama’s en onze pantoffels aan en uiterlijk om 20 uur lagen we in bed en dat zonder tegen te stribbelen of te praten.
We waren blij als het weerbericht van morgen mooi weer voorspelde voor de dag er na want dat was alles wat belangrijk voor ons was, weten of we morgen buiten konden spelen.
Geen sociale media, geen smartphone en we hadden ook niet geweten wat we ermee moesten doen omdat we vrienden, vriendinnen een bal en een fiets hadden.
We waren nergens bang voor en onze ouders hoefden zich geen zorgen om ons te maken.
Iedereen kende de kinderen van elkaar en kon zeggen:……Wacht maar tot ik je ouders zie als je niet braaf bent!”, niemand was boos omdat we op elkaar konden rekenen.
Men heeft ons toen geleerd voor anderen respect te hebben. En was er toch onenigheid dan werd het met een ouderwetse potje knokken uitgevochten zonder messen te trekken en elkaar te steken .
Als kind hoefde je geen pratende volwassene te onderbreken!
Bij zonsondergang en als de lantaarnpalen aan gingen wisten we dat het tijd werd om naar huis te gaan .
We gingen naar school waar we geleerd hadden om de juffen en meesters te respecteren en het was een genoegen om elke dag onze klasgenoten, vrienden en vriendinnen te zien .
We hielden onze grote mond dicht tegen onze ouders omdat we wisten dat als we dat wel deden er een straf volgde en die was:……Je gaat niet buiten spelen of je kreeg een paar goede corrigerende klappen .
We zouden vaker moeten nadenken over al die gelukkige momenten omdat we verdwaald zijn in een samenleving waar geen respect, autoriteit, medeleven of welwillendheid voor anderen meer is .
Gezond verstand is ver te zoeken net als het begrip goed of kwaad.
En dan geef ik meestal dit antwoord…
Ik ben terughoudend met kopiëren en plakken want… ben het hier voor een deel mee eens maar heb er ook wat kanttekeningen bij:
Ik ben in 1955 geboren en veel van wat hier geschreven wordt klopt wel misschien maar toen had je ook sommige ouders en onderwijzers die totaal geen rekening hielden met hun kinderen en meenden hun gezag te kunnen tonen door kinderen zo veel mogelijk te kleineren en er maar op los te slaan. Met mijn ouders was niks mis mee hoor en veel onderwijzers waren ook best oké, maar toch wel eens een onderwijzer meegemaakt en later op de middelbare school ook een leraar die regelmatig half dronken de klas binnenkwamen, een pastoor die de misdienaar wist te vertellen dat hij op die en die dag de mis MOEST dienen om tien uur en een onderwijzer die de bokkepruik op had en vertikte daarvoor toestemming te verlenen, als je als leerling dan daar tegenin ging had je een grote mond, later in de jaren zeventig (flower powertijd) werden we misschien wel iets té brutaal allemaal maar ik denk dat je nu, zeker op basisscholen, best een goede middenweg ziet.
