Bremm 2023
13-7
Daar zit ik dan, met de buurvrouw en haar zoon. Een familie die ik al van kinds af aan ken (moeder van de buurvrouw was een van de beste vriendinnen van mijn moeder en wij, de tweede generatie, zijn al ruim 45 jaar buren) . Ondanks een pijnlijke rechtervoet en een eveneens pijnlijke linkerknie (want ongelukken komen soms wel degelijk alleen maar dan wel weer vrij kort na elkaar) toch weer enorm genoten van deze eerste dag.
Via Enjoyhotels, een arrangement waar Marc al vaker gebruik van gemaakt heeft of in elk geval goed mee bekend is, een leuk hotel aan de Moezel met veel Nederlanders, de meeste van onze leeftijd of iets ouder, mensen die elkaar in hun waarde laten zonder elkaar te negeren. Een tamelijk internationaal personeelsbestand, niet iedereen spreekt hier Duits, Engels is van sommigen ook wat gebrekkig maar wat ze wél spreken wordt vaak aangeduid door een klein landsvlaggetje op de badge. Onder meer met een medewerker van Turkse herkomst al heel wat geanimeerde conversaties gehad en bij de jonge Oekraïense schoonmakers, die weinig of geen Engels en Duits spraken, kon ik een brede glimlach op het gezicht toveren toen ik met gebrekkig Pools doorspekt met een paar woorden in een nog gebrekkiger Russisch enigszins met ze kon communiceren. Als ik een Duits echtpaar in een open sportwagen uitleg hoe ze “ hoch fahren können” realiseer ik me dat Duits misschien toch wel mijn sterkste taal geworden is.
Zomaar een leuk effectje: (kenteken van de auto even weggemoffeld) de straatverlichting en het verdwijnende daglicht zorgen ervoor dat de naam van het hotel in de achterruit van dit busje weerspiegelt. Niet de meest spectaculaire foto maar wel een leuk effect om even te bewaren
14-7
soms helikopters over de wijngaarden vliegen…
(14-7)
Een heel originele oplossing voor het hondenpoepprobleem: in Bremm vind je bij een wandelpad langs de Moezel hier en daar schepjes met daarbij het vriendelijke verzoek om de grote boodschap van de hond tussen de struiken te deponeren. Ik denk dat in Nederland het resultaat zou zijn dat de schepjes niet lang op hun plek zouden blijven hangen
(14-7)
Een warme zonnige dag in een omgeving die zo dichtbij is maar waar voor mij zoveel nieuws te beleven valt: Wijngaarden die extreem steil zijn, schepjes opgehangen langs een wandelpad met een vriendelijk bordje dat vraagt de uitwerpselen van je viervoeter in de naastgelegen berm te deponeren, oude huizen van allerlei aard, een straatje waarvan ik het idee hebt dat er vooral kunstenaars wonen, tal van kleine wijnwinkeltjes, een hotel met nogal internationaal personeel,velen met een vlaggetje op hun kleding zodat je kunt zien wat hun moedertaal is. Overigens is onder de toeristen hier Nederlands de dominante taal!
(14-7)
De ruïne die van al het moois in de omgeving me sinds gisteren al het meest fascineert, gezien vanaf de overkant van de Moezel.
(15-7)
Een ochtend met wat wisselvallig weer maar in de directe omgeving van het hotel nog genoeg te zien zoals allerlei nissen met wat prullaria, tractoren die overal in het dorp wel aanwezig zijn omdat er toch gewerkt moet worden, een trapje bij een van die steile wijngaarden waarbij de Duitse tegenhanger van de Arbodienst waarschijnlijk de wenkbrauwen zou fronsen als het nog gebruikt wordt, Duitsers die niet zo heel snel vragen waarom iets moet of niet mag maar toch via een qr-code kunnen achterhalen waarom er iets moet of niet mag maar toch via een qr-code kunnen achterhalen waarom er soms helikopters over de wijngaarden vliegen…
Tractoren – in Bremm volop aanwezig in het straatbeeld – zijn voor mij een mengeling van iets moderns en iets nostalgisch. Nostalgisch omdat ze me herinneren aan mijn jeugd op het platteland tussen de boeren maar vanuit dat tijdperspectief (een dikke 60 jaar geleden) ook weer modern omdat sommige boeren nog veel dagelijkse werkzaamheden met het paard deden en alleen voor minder frequent werk zoals dorsen of wat zwaardere ploegwerkzaamheden af en toe een loonwerker inhuurden of de hulp inriepen van een buurman.
15-7
Weer een avondwandelingetje waar het één en ander over te vertellen valt. Een kapelletje aan de rand van het dorp dat gesloten is en vanwege de struiken er tegenover ook niet makkelijk te fotograferen. een opvallend kruisbeeld of zo’n hele groep – weet even niet hoe je dat noemt – altijd wat bizar Maar wel bijzonder omdat de gezichtsuitdrukkingen goed geraakt zijn en weergeven hoe pijnlijk deze gebeurtenis moet zijn geweest als die inderdaad heeft plaatsgevonden. Een vrolijkere noot is dat je kennelijk ook een soort dorpswinkel hebt die enkele uren per week open is ook in het weekend en kennelijk is het tegelijkertijd een soort ontmoetingsplek een beetje vergelijkbaar met wat we in Nederland, althans bij ons in de regio, ook vaak proberen op te zetten. Rest me nog te zeggen dat mijn pas verworven uitschuifbare wandelstok uit elkaar viel net op een plek die ik eerder met geen mogelijkheid los kreeg dus alvorens verdere wandeltochten te maken later in deze zomer toch nog even wat advies inwinnen bij vrienden
16-7
En al weer de laatste dag in Bremm met een ochtendwandeling, een poetsploeg met jonge Oekraïeners die geen Duits of Engels spreken maar waarin ik in een mengelmoes van gebrekkig Pools en nog gebrekkiger Russisch toch een redelijk gesprekje kan voeren, in ieder geval voldoende om een paar praktische zaken met ze af te stemmen en – wat nog belangrijker is – om een brede glimlach op hun toch wat sombere gezichten te toveren! De “gebruiksaanwijzing” van de wandelstokken heb ik nog steeds niet door maar als ik ze eenmaal heb afgesteld is het een fantastisch hulpmiddel!
Netjes aan deze lieftallige dame gevraagd of ik haar mocht fotograferen… Wie zwijgt stemt toe!
16-7
De kerk van Bremm heeft een wat ander soort kruiswegstatie dan ik gewend ben: meestal zijn het schilderijen in allerlei stijlen maar hier is gekozen voor een rode steensoort, een soort keramiek ofzo. Echt iets om thuis eens op te zoeken als er al niemand van mijn volgers is die me verder kan informeren. Mooi uitzicht op de twee plekken die ik hier het meest fascinerend vond: de oude ruïne en die bocht in de Moezel. Alles bij elkaar toch weer een paar heel leuke en interessante dagen achter de rug
De avondwandeling was voor mij aanleiding weer eens een beetje met de makrostand van mijn telefoon te gaan spelen
Duitsers staan over het algemeen bekend als wat netter en secuurder dan Nederlanders maar bij een volkstuinvereniging is het ook hier kennelijk “zoveel hoofden zoveel zinnen”
Een mooi aangelegd wandelpad lang de Moezel leverde weer een aantal mooie plaatjes van de wijngaarden op
(15-7)
En op de terugweg nog even via Traben-Trabach en Bernkastel-Kues!